90/7/29
12:59 ص
حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه
معنویت به دو معنای معنویت الهی- دینی و معنویت سکولار به کار میرود. معنویت دینی و الهی به دنبال ایجاد احساس و آرامش و رسیدن سالک به قرب الهی و دستیابی به نفس مطمئنه، راضیه و مرضیه است؛ ولی معنویتهای سکولار تنها درصدد هستند تا انسان را از بحرانهای روحی و روانی نجات داده و آرامش نسبی دنیوی را برای او به ارمغان آورند و به هیچ وجه سلوک برای رسیدن به مقام توحید را دنبال نمیکنند.
وجوه مشترک عرفانهای سکولار
1.کثرت گرایی دینی
در تمام جریانهای فکری نوظهور نسبت به دین و مذهب و مخصوصاً ادیان آسمانی اظهار نظر شده و مکتب را یک حقیقت بی معنا معرفی میکنند و پلورالیسم دینی را ترویج میدهند. حتی افراد یا افکاری که در این راستا خود را خنثی نشان میدهند نیز رویکردی سلبی نسبت به دین دارند و این خصلت مشترک بین تمامی ادیان نوظهور وجود دارد.
2.عقل ستیزی
دومین وجه مشترک بین فرقههای معنوی نوپدید، عقل ستیزی است به گونهای که وقتی به سردمداران تمامی این فرقهها نگاه میکنیم مشاهده میشود تمامی آنها عنوان میکنند که ما را با عقل کاری نیست!
3.اباحی گری
سومین وجه مشترک میان تمامی فرقههای نوپدید معنوی که در آثار آنها هم به وضوح دیده میشود، اباحی گری است. همه ما میدانیم که دین الهی برای این آمده است تا رفتار ما را کنترل کند، اما ادیان نوظهور اباحی گری را ترویج میکنند که درست نقطه مقابل دین قرار دارند.
وقتی مجموع این افکار نوظهور را چه در ایران و چه در خارج از ایران بررسی میکنیم، متوجه میشویم که یک سیاست غربی و فراماسونری آنها را هدایت میکند که نمونه اش رواج یک باره آثار اوشو در جهان است که در ادامه به شرح آن خواهیم پرداخت.
پیام رسان
جاذبه خاک به ماندن میخواند،و آن عهد باطنی،به رفتن... . عقل،به ماندن میخواند،و عشق به رفتن... . و این هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان ،در آوارگی و حیرت میان عقل و عشق معنا شود. «شهید سید مرتضی آوینی»